mond-tong (of geluid) en een hand die aren bijeenhoudt 

HEXAGRAM 15

De meester zegt: Wat te mooi is voor de mensen, heeft geen materiele waarde. Alleen de onvolwaardige is in staat tot het te mooie, en dus buiten het materiele te leven. leder die volwaardig is, stroomt als riet op de rivier mee. De onvolwaardigen blijven steken in uitsteeksels van de oevers. Zij vormen het leven van de geest.

Beverdammen verstoren de orde van het mens zijn, en wat naar zee stroomt hoeft geen moeite te doen voor het leven. Het meestromen zelf is het leven en geeft het gevoel dat men bestaat.

Die aan de oevers blijven steken hebben volgens de levensregels geen reden tot bestaan meer, en moeten een eigen bestaan ereëeren en daardoor zijn ze vaak onbegrijpelijk voor de voorbijstromenden.

Het onvolwaardige is: niet in de stroom zijn opgenomen. Volwaardig vereist weinig strijd. De natuur laat het leven gebeuren. Waar het water zout wordt, verliezen ze de orde in hun geest. Degenen die zijn blijven steken leven in een eeuwige orde. Daarom zijn ze kunst of geest of creativiteit.

Tegen de stroom in gaan, wat alleen de zalm kan, is naar de plaats gaan om te sterven en zijn lichaam als voedsel te geven aan het broed van de paring. Daar is geen weg terug. Het broed laat zich weer naar zee drijven, want het heeft geen zin op de stervensplaats te vertoeven.

1998

          De meester zegt: Geestelijke rijkdom wordt altijd gepaard aan wat de mensen hebben laten liggen. Aan dat wat er over is. Wie na het oogsten de aren gaat lezen, doet niet mee aan het proces van produktie. Hij spreekt van blijdschap voor elke aar. Ook het minste wordt hoog gewaardeerd.

          Het is de creativiteit en de kunst. Van wat er te vinden is een heel leven maken en je daar rijk bij voelen, omdat het buiten ieder materieel streven ligt. Het is door de natuur zelf gegeven.

          De volwaardigen zijn deel van de grote gemeenschap, zij betalen of worden betaald voor de oogst, zij leven oorzaak en gevolg. De onvolwaardigen rapen wat er anders teniet zou gaan.

          Leven is onvolwaardig zijn, en die onvolwaardigheid zelf omvormen tot een bestaan dat hoger ligt dan de normale gang van zaken. Onvolwaardig zijn is de geboorte van de kunstenaar en het is het leven dat de kunstenaar vast behoort te houden wil hij in zijn kracht blijven.

          Aren lezen en die wijsheid uitspreken

Anton Heyboer, 1998-99

© LiSe Heyboer 1999-2008        HOME