 korenaren en dorsvloer |
HEXAGRAM
55
De meester zegt: Wie veel
zwemt kan geen berg meer beklimmen want hij heeft het vasthouden niet meer in
zijn handen.
Als de pot
vol koren-aren is, dan zijn de handen overbodig, dan verliest men het werken.
Men moet
het graan dorsen wil men het bewaren. Want men kan denken veel te hebben,
ongedorst, maar alleen de korrel heeft de yang-kracht in zich om te overleven en
de stengel heeft het yin en vergaat, en vernietigt dan ook het graan. Als men
bezit heeft moet men weten hoe men daarmee omgaat anders doet het bezit zichzelf
teniet.
Want
de korrel hoort aan de mensen en de stengels horen weer terug in de aarde. Zij
moeten in hun vergaan het nieuwe graan voeden.
Als
men verdriet heeft, hoort men op die momenten aan de aarde, want de aarde is
verdriet want de aarde bestaat uit vergaan. "Verteerd van verdriet".
Als men blij is dan hoort men aan de hemel, blij is een door de mensen zelf
geschapen gevoel als reaktie op het verdriet, want wezenlijk bestaat er geen
hemel en ook geen blijdschap. Het zijn tekenen van het leven.
In het
heelal is dit aardse leven een tijdelijke toevalligheid door mysterieuze
omstandigheden tot stand gekomen en zichzelf ook door mysterieuze gebeurtenissen
teniet doend. Daarom is het werkelijke leven altijd een eeuwig leven en alles
wat gecreëerd is, is eeuwig. Ook de 1 Ching en de Tao Te Ching. Het enige waar
men zich op aarde mee bezig kan houden is het eeuwige, want ieder voelt in zich
dat op een dag de aarde een van de miljarden sterren zal zijn die koud door de
ruimte zwerven en waar geen zin aan te geven is. En daarom moet men op aarde aan
een emotie de waarde van het heelal toekennen en dan is het geen aards gebonden
emotie meer en is men weer vrij.