 ritueel vat |
HEXAGRAM
50
De meester zegt:
Ze waren bedoeld om hem zelf steeds op het juiste pad te houden en omdat
hij aan de hooggeplaatsten in de bescherming van het rijk, dat hij aan hen
uitdeelde uit de vaten. Ieder kreeg uit het vat waar hij mentaal aanwezig was om
het te begrijpen wat hij ontving. De regels in het rijk die ook de orde in het
rijk waren... was dat je zo hoog mogelijk kwam in de waarde die je uit het vat
werd toegekend en waarop de koning je had ingeschat. Deze 10 offervaten zijn
door Lao-Tze neergeschreven in het boek “De tien ossen”. Daar berijdt ieder
de os die gelijk is aan de waarde die hij heeft. In oorsprong schreef hij het
boek met 8 ossen, daar bleef de kennis en de rangorden, bleven
binnen de muren van het koninklijk paleis en er was nog geen offering van
hoe je dit aan de mensen moest mededelen en wat de normale mens er van zou
kunnen bevatten. Later toen de hele Chinese cultuur zich vermenselijkte en ook
de oorspronkelijke karakters van vorm veranderden ten tijde van Confucius ging
de harde kern uit de cultuur en uit de taal en ook uit de karakters en spreidde
het zich en kreeg het volk deelname. Toen werden er ook twee offervaten bij
geplaatst die het bereiken in menselijk begrijpbare vorm weergaven.
Het tiende offervat is zelfs zonder enige aanwijzing van wijsheid of
stappen naar hogere kennis. Het is de monnik die niets doet en ’s ochtens naar
de markt loopt met een stok over zijn schouder met een kruik er aan en wijn gaat
halen. Maar de uitstraling die hij heeft verkregen door de gehele kennis van
alle inhouden der offervaten doorleefd te hebben, die uitstraling brengt een
glimlach op de gezichten van ieder die hem ziet. Het waarom is een raadsel. Hij
zelf is de oplossing van het raadsel van het leven.
Men ziet aan hem hoe het kan en krijgt nieuwe moed om door te gaan. Hij
straalt zoveel Qi-kracht uit dat hij de depressies uit de mensen weg neemt.
De inhoud van de andere offervaten kunnen we het beste gewoon van Lao-Tze
overnemen uit het boek de tien ossen.
HEXAGRAM
50
De eerste 8 offervaten gaan over het zoeken in de geest. Negen en tien
gaan over “wees de ander”, daarom zijn zij die eeuwigheidkrakeling samen.
Het is het zelf dat de ander is. Dan is ook lopen met een zak (het tiende)
verantwoord, want de ander zijn vergt ook een uitbeelding zijn, waardoor ze
denken “dat is die”. De ander zijn staat ook bekend als het drogbeeld.
In onze cultuur is het zelfs zo gemaakt dat Jezus werd Christus, maar
Christus is hij maar kort geweest, daarvóór 30 jaar Jezus (als yogi in India).
Ton was visser met een houten boot, hij timmerde een stuk zink op de buitenkant
van de boot omdat het steeds lekte, er kwamen wat krassen op het zink - daar kun
je wel poppetje van maken - de beroemde etser is de “ander” maar ik ben die
jongen die op het strand zat met die boot op zijn kant en dacht hoe krijg ik dat
gat dicht.
Negen en tien, de prachtigste dingen, maar de mensen voelen toch steeds
die jongen die zijn boot dicht timmerde. Dat is het hoge bereiken, maar zij
hebben voor het genie geen liefde maar voor de arme jongen die in zijn eentje
moest zien dat hij dat bootje dicht kreeg, temeer omdat hij niets ving maar stug
door ging met vissen. Die liefde gaat door de eeuwen heen, het genie kan op een
gegeven ogenblik achterhaald worden en een algemeen bezit van kennis worden en
die liefde is groots, de liefde draagt het leven. En daarom is het de ander zijn
en jezelf zijn. De anderen willen toch steeds het hoogste zien en zien de tiende
os, 10 is het dwaalspoor voor de mensheid. “Als dat nou is wat je uiteindelijk
bereiken kan”.
9 Is het bezit van de koning en het eigen en het zelf wat je volgens
Lao-Tze nooit moet zijn want dan gaan ze het zelf afbreken en nu breken ze het
drogbeeld af. Het is de zelfbescherming van de macht van de kennis van alle
offervaten en bij uitstek van 9 wat alleen door de orakels getracht wordt te
benaderen terwijl de koning het als eigen heeft, als zijn wezen.
(zie
“De tien ossen” in Zen-zin, zen-onzin door Paul Reps)